Muggen, muggen en.... jungle

Marleen en ik waren er allebei erg aan toe om even iets anders te zien dan overstromingen en de omgeving te verkennen dus vertrokken we met Dean en onze gids de jungle in.
De reis was al spannender dan verwacht omdat door de regen grote delen van de weg waren weggespoeld en we daardoor steeds naar de overkant moesten glibberen en dan een andere motortaxi (tuktuk) of auto moesten nemen tussen de gaten in. Ook werd ons verteld dat de weg het best nog een keer kon begeven. Dit werd op de terugweg bevestigd toen er weer meer gaten bij gekomen waren. Echt rustig zit je dan niet meer in een auto die voor een uur over een hobbelige weg hupst.
Toen met de boot naar onze lodge en dat was ook al een nieuwe ervaring; door het regenseizoen stond overal een laagje van 10 cm water en konden we vanuit t huis lekker zwemmen.
Na de lunch gingen we op zoek naar luiaards, die vonden we en onze gids klom zo in de boom om hem naast ons in het water te laten vallen. Gelukkig was de luiaard zelf te stoned om het te merken en hadden we hem snel gered. Als een natte kat, maar dan lelijker (sorry) hing hij in onze armen.
In een huisje knuffelden we met meer luiaards en een aapje die als huisdier werden gehouden. Ik denk dat de luiaard mn nieuwe lievelingsdier is, zo grappig hoe sloom ze bewegen en zich vastklauwen om je heen terwijl ze met hun kraaloogjes heel langzaam rondkijken.
Op de terugweg zwommen we tussen de roze rivierdolfijnen die heel verlegen waren en niet dichterbij kwamen dan 10 m maar toch was het heel bijzonder.
We voeren terug naar de lodge en zwommen nog rond tussen de huisjes die soms onbewoonbaar waren geworden en leeg stonden.
Bewapend met deet, lange broeken en zaklampen opnieuw de jungle in om krokodillen en tarantula's te spotten. De tarantula's vonden we al snel, de eerste viel echter in het bootje en we konden hem niet meer vinden. Nummer twee was minder eigenwijs maar wel super snel, wat een gek gevoel om zo'n grote spin over je armen heen te voelen rennen. De krokodil liet langer op zich wachten dus gingen we eerst eten maar daarna hadden we dit mini exemplaar ook gevonden. Je kan z'n bek in je mond stoppen zei onze gids, dat voelde toch wel heel onnatuurlijk maar wel geprobeerd uiteraard. De bek met de scherpe tandjes in mn mond en ik voelde de oogjes bewegen tegen de binnenkant van mn wang, t moet voor het beestje ook vreemd zijn geweest ;)
's Avonds ging onze gastfamilie nog wat drinken in het dichtstbijzijnde dorpje en ze vroegen ons mee. Helemaal verlaten en donker was het toen we aankwamen maar na wat geklop op deuren en ramen ging er iemand opendoen en kon het feest beginnen. Je bent hier gek als je zonder partner danst en als je als meisje een jongen ten dans vraagt betekent dat dat je seks wilt dus dat leverde enige moeilijkheden op toen Marleen en ik er een feestje van wilden maken maar uiteindelijk was toch iedereen aan het dansen. Toen we onze gids echter even uit het oog verloren werd hij een beetje jaloers en was het uit met de pret. We moesten gaan. Wel hebben we een super leuke avond gehad!
De volgende dag gingen we, in rubber laarzen en truien gehuld, op zoek naar een plek waar t mogelijk was om te lopen. De muggen hadden deze plek jammer genoeg ook ontdekt en wij waren de deet vergeten. Ik heb de muggenbulten niet eens meer geteld dus dat zegt genoeg.
Lunch bestond uit krokodil (een beetje zoutig en t zag eruit als kip) met rijst en groenten en daarna op weg naar de waterlelies met enorme bladeren.
Toen we terug kwamen was er tot onze grote vreugde, NOT, een groep van 30 Spanjaarden gearriveerd en was het gedaan met de rust. Gelukkig gingen wij er nog op uit om een anaconda te spotten. Dat lukte al binnen een half uur, best spannend in het donker in een soort kano rond kijken naar gele oogjes. Meer dan 2 meter wikkelde zich super snel om je arm en als je hem niet goed vast hield glibberde hij zo uit je handen.
De laatste dag bestond uit aapjes kijken en daar bleef het niet alleen bij. Het brutaalste aapje kregen we bijna niet meer de boot uit en tot drie keer toe moesten we hem de bosjes ingooien en snel weg peddelen zodat hij niet weer in de boot sprong.
Toen weer terug na een laatste duik in het water - snel want inmiddels vissen dreven ingewanden (die gooiden ze zo uit t keukenraam) en piranha's vallen geen mensen aan maar toch - stapten we in ons bootje en gingen terug naar Iquitos. Inmiddels was ik ook behoorlijk klaar met het hebben van natte voeten na iedere keer dat je opstaat dus vond ik het wel prima.
Een onvergetelijke trip :)