Schrijnende verhalen, vogelspinnen en mooie plannen

Terwijl jullie thuis in de storm zitten en naar de zomer verlangen zit ik hier tussen mensen die heel andere problemen hebben.
Problemen die maken dat ze helemaal niet vooruit kijken en naar feestdagen, winter of lente verlangen. Hier in Iquitos leven sommige gezinnen op de bovenste verdieping van hun huis omdat het water 4 tot 5 meter hoog staat. Normaal zijn de palen onder hun huis er als de rivier een beetje buiten haar oevers treedt maar dat is nu lang niet genoeg. Als er geld is voor hout worden er bruggetjes gebouwd langs alle huizen zodat mensen hun huis kunnen bereiken. Als dat geld er niet is zul je iedere dag moeten onderhandelen over de prijs om naar je huisje gevaren te worden in een gammel bootje.
Vandaag zijn we zelf met een bootje door het armste gedeelte gevaren en dat greep me ontzettend aan. De school is dicht en het water staat stil en is zo smerig. Het wordt gebruikt om te wassen, koken, maar ook als wc en de kinderen zwemmen er in.
Soms wordt ik er al zo naar van als ik een uitgemergelde hond zie die niet meer kan lopen dat ik bijna niet naar de mensen wil kijken. Op de markt liep ook een prostituee, al kon je t nauwelijks lopen noemen. Haar gezelschap kost het schamele bedrag van 5 á 3 sol, dat is ongeveer €1,-
Ik verblijf hier bij Marleen die 5 maanden stage loopt en met andere vrijwilligers probeert te helpen. Maar het is lastig de juiste hulp te bieden als de mensen zelf zo weinig kunnen en zo weinig te besteden hebben. Als je spullen koopt zijn die na een tijdje weer verkocht en eten helpt alleen op de korte termijn. Een andere baan zou kunnen helpen maar sommige mensen zijn niet in staat om meer te doen dan flesjes verzamelen.
Een van de meest schrijnende dingen hier is het verhaal van een meisje van vijf dat op haar zusje van 2 moest passen. Dit meisje kon haar zusje niet redden toen ze in het water viel en het meisje is verdronken. De ouders hadden geen geld voor de begrafenis en de moeder kan niet eens rouwen omdat haar emoties zo afgevlakt zijn.
Hulp is hier dus hard nodig want aan de overheid heb je hier maar weinig.
Gelukkig zijn er ook fijne dingen: komend weekend gaan Marleen en ik naar de jungle voor drie dagen. We gaan rivierdolfijnen, krokodillen, slangen, vogels en vogelspinnen zien. Hoewel we die laatste al in de keuken hadden... We werden gelijk even gerustgesteld: deze is helemaal niet zo groot. Rustig gaan slapen dus met een warmte van 29 graden in de nacht.
Deze laatste twee weken zal ik dus extra genieten van wat ik allemaal kan meemaken. Na alle rijkdom van het reizen en alles wat ik heb gezien zet dit alles in een ander perspectief. Wat mogen we in Nederland ontzettend gelukkig zijn met wat we hebben.
Een heel fijn paasweekend en tot over tot over twee weken alweer.
Liefs Lisa