Galapagos for the poor men :)

Na Arequipa was het tijd om alleen in de bus te stappen. Tot zo ver het alleen reizen dan want meteen waren er een aardige man en vrouw waar ik het tijdens de busreis heel gezellig mee had.
De stoel naast me was leeg dus kon ik gedurende de 13 uur durende rit ook nog slapen. Om 7:30 kwam ik aan in Paracas en vond al snel mijn hostel; Kokopelli had een zwembad en schone kamers en een enorme ruimte als lounge en een bar aan het strand waar iedereen samenkwam. 
Jammer genoeg kon ik er de eerste dag nog niet zo van genieten omdat ik ziek was van de laagte. Wie had gedacht dat ik als Nederlandse ooit nog een hele dag zou moeten overgeven omdat ik op zeeniveau was aangekomen? Ikzelf in ieder geval niet. In het hostel was er een super aardige jongen die me zijn water gaf, ik zag eruit alsof ik het meer nodig had dan hij vond hij en in een een kliniek kreeg ik een infuus en pillen. (Alle pillen die je hier krijgt zien eruit alsof ze een paard ipv een mens willen drogeren maar goed...). Mijn taxichauffeur was zo aardig om de hele tijd bij me te blijven en te helpen met papieren en andere formulieren.

De volgende dag kon ik gelukkig van het water en de zon genieten en zag ik Annik terug van Cusco. Heerlijk een dagje niets gedaan en een tour geboekt voor de Islas Balletas en het National Paracas Park voor de volgende dag.

De tour was zeer geslaagd: stralend weer, prachtige pinguins, albatrossen en de welbekende booby bird, zeeleeuwen en prachtige uitzichten. Zelfs een moeder zeeleeuw gezien die haar kindje leerde zwemmen. Ik dacht altijd dat ze dat meteen konden maar dat bleek duidelijk niet het geval toen we konden zien hoe vaak kindlief kopje onder ging.
Het National Park was ontzettend mooi, stranden met hoog opspattende golven tegen de rotsen, Death Valley-achtige woestijn en een strand met rode rotsen waar albatrossen af en aan vlogen. Dat deze plek de ´Galapagos for the poor men´ wordt genoemd is meer dan terecht.
Annik ging s avonds naar huis en ik zou nog een nacht blijven om de volgende dag naar Lima te gaan. Dat bleek pas om 19:00 te kunnen dus had ik nog een hele dag om te kayakken en nieuwe mensen te ontmoeten. De zoveelste zware dag dus.

Inmiddels ben ik in Lima aangekomen en het valt me alles mee na de verhalen die ik heb gehoord. Snikheet maar met een prachtig centrum. 

Ik ga me hier dus wel vermaken :)