Adoptie, flesjes en spuitbussen

Ook hier gaan de dagen snel voorbij en zijn we alweer over de helft van de lammertijd. Al 1000 lammetjes zijn er geboren, kun je het je voorstellen? Ikzelf in ieder geval niet want ze staan nogal verspreid over de stallen en al veel buiten.

Na tientallen bevallingen te hebben bijgewoond vond ik het tijd worden zelf ook eens te helpen. (Nee, niet zelf bevallen, voor degenen die zich afvroegen waar deze zin zou eindigen.) Als het goed is komt het lammetje met de voorpootjes, dan het neusje en het hoofd en als het dan eenmaal tot voorbij de ogen eruit is gaat de rest eigenlijk vanzelf. Vaak komen ze echter niet op deze manier en moet je dus even helpen want als een schaap denkt dat het niet lukt stoppen ze gewoon. In de natuur lopen ze meer en komt het vaker op de goede manier maar hier moet je dus ingrijpen voordat het schaap er geen zin meer in heeft en weer verder gaat eten.
Eerst op zoek naar de pootjes dus en die naar buiten trekken (goed vasthouden anders glibbert de ene weer terug als je het andere voetje te pakken hebt) en dan rustig eruit trekken en daar is het lammetje. Het blijft bijzonder hoe er zo'n wezentje uit een ander wezen komt, soms doet het me denken aan baboesha poppen.
Zo gemakkelijk als hierboven gaat het echter niet altijd, soms moeten er touwtjes en je hele gewicht om te trekken, aan te pas komen om het lam uit het schaap te krijgen. Dat is af en toe heel naar om te zien maar soms lijkt het schaap het ook allemaal wel prima te vinden.

Naast het lammeren moet er op nog veel meer gelet worden. Zo moeten moeder en lam(meren) bij elkaar blijven, zeker in het begin. Als dat niet gebeurt kan het zo zijn dat moeder haar kids vergeet en er daarna één of twee niet meer wil accepteren. Vandaar dat er nu een aantal gekleurde schapen in de stal staan... De lammetjes zijn een kleurtje gespoten zodat moeder niet meer ziet en ruikt welke ze steeds een kopstoot wilde verkopen en welke er mag drinken. Met een beetje geluk worden beide lammetjes dan weer al kinderen erkend...

Verder moeten er af en toe ook nieuwe moeder geregeld worden als de biologische moeders te veel lammetjes hebben, te weinig melk of hun kind niet willen. Dit is ook een heel gedoe omdat je de adoptiemoeder dan voor de gek moet houden en moet zorgen dat ze het extra kind ook accepteert. Jammer genoeg laten niet alle schapen zich in de maling nemen en zo kan het soms zijn dat je een aantal adoptiemoeders moet proberen voor er eentje wil. Het helpt dan ook niet als het lam doet alsof het naar zijn echte moeder wil... Het blijft dus een heel gedoe met flesjes, kleurtjes en hekjes om de lammetjes allemaal een plekje te geven.

Nog één ding voor ik afsluit: iedereen die denkt dat flesjes geven de schattigste bezigheid is die er bestaat moet zich bedenken dat dit alleen leuk is als het lam ook werkelijk wil drinken. Als je het idee hebt dat je het spartelende lammetje op je knie meer verzuipt in de melk dan het te eten geeft wordt het een stuk minder schattig... Gelukkig willen sommigen wel heel graag drinken en is het dan wel gezellig, zo'n wollig lammetje in je armen.

Ik ga maar weer flesjes geven en wat er nog meer moet gebeuren :)
Liefs vanuit de storm die hopelijk goed weer meebrengt... Het gras begint gelukkig als groener te worden!