Never alone en nagenieten!
16 april 2015 - Almere Thuis, Nederland
Door Marleen uitgezwaaid maar toen duurde het nog even voordat mijn vliegtuig vertrok, er was namelijk regen. Dit komt natuurlijk nooit voor in Iquitos dus moesten we nog een uur wachten. Kon ik wel even mooi mijn Spaans oefenen :)
In Lima was het te laat om nog echt iets te ondernemen dus zat ik in een cafeetje mijn blog bij te werken totdat ik de bus naar Ayacucho kon nemen. Met 25 graden vond ik het al koud in Lima dus kon ik me vast op Cusco verheugen.
In de bus naar Ayacucho kon ik heerlijk slapen dankzij de vrije stoel naast me. Om 8:00 kwam ik uitgerust aan en liep over de markt. Net op het moment dat ik niet meer zo goed wist wat ik moest doen kwamen er twee mannen voorbij die vroegen of mijn ijsje lekker was. De rest van de dag ben ik met deze Spaans ratelende Limanezen (zeg je dat zo?) opgetrokken. Één regel: Lisa decides, en dat beviel prima! We bezochten Quinua, een schattig dorpje met herdenkingsmonument voor de vele Peruanen die gestorven zijn voor de vrijheid van Peru en de overwinning op de Spanjaarden. We reden paard, al was het maar heel even en konden ze er niets van waardoor hun paarden er steeds vandoor gingen. 'Tu caballo es mas facile no?' vroegen ze na afloop. Ik zat gewoon niet steeds in de buik te schoppen waardoor ze gingen rennen.
Ook de ruïnes van Wari, een pre-incacultuur werden bekeken en toen waren we net op tijd terug in Ayacucho om nog te zoeken naar een beetje fruit voor de 17-uur lange busrit.
In de busterminal ontmoette ik twee argentijnen die samen het einde van hun studie vierden. Na 17 uren busrit hebben ze mij geadopteerd als hun jongere zusje, hartstikke leuk want het enige wat ik nog extra aan 'hermanas' leuk zou vinden is een oudere broer.
Cusco was als een warm bad, salsa dansen, mensen van school nog even zien, de kleine straatjes van San Blas om in te verdwalen en het gevoel ergens de weg te weten. In mama africa zag ik nog drie jongens die in Paracas in hetzelfde hostel zaten en ging nog een avondje naar een lokale band luisteren die in Quechua en Spaans zongen. In het Nederlands zul je er waarschijnlijk niet in slagen een cool lied te maken over het kappen van bomen maar in het half Quechua, half Spaans gaat dat perfect en kun je losgaan op dit soort songs.
Bijna stond ik een dag te vroeg op de airport... Totaal in de war met de datum en dag waardoor ik wél kon genieten van een extra dagje ;)
Met een brok in mijn keel afscheid genomen van Peru en nu weer op Nederlandse bodem. Heerlijk om iedereen weer te zien en te ontdekken wat ik eigenlijk allemaal heb gemist en wat er is veranderd. In vijf dagen zo veel bij te praten, mensen te zien en in te pakken want dan begint het volgende avontuur alweer ;) IJsland; ik kan bijna niet wachten.
In Lima was het te laat om nog echt iets te ondernemen dus zat ik in een cafeetje mijn blog bij te werken totdat ik de bus naar Ayacucho kon nemen. Met 25 graden vond ik het al koud in Lima dus kon ik me vast op Cusco verheugen.
In de bus naar Ayacucho kon ik heerlijk slapen dankzij de vrije stoel naast me. Om 8:00 kwam ik uitgerust aan en liep over de markt. Net op het moment dat ik niet meer zo goed wist wat ik moest doen kwamen er twee mannen voorbij die vroegen of mijn ijsje lekker was. De rest van de dag ben ik met deze Spaans ratelende Limanezen (zeg je dat zo?) opgetrokken. Één regel: Lisa decides, en dat beviel prima! We bezochten Quinua, een schattig dorpje met herdenkingsmonument voor de vele Peruanen die gestorven zijn voor de vrijheid van Peru en de overwinning op de Spanjaarden. We reden paard, al was het maar heel even en konden ze er niets van waardoor hun paarden er steeds vandoor gingen. 'Tu caballo es mas facile no?' vroegen ze na afloop. Ik zat gewoon niet steeds in de buik te schoppen waardoor ze gingen rennen.
Ook de ruïnes van Wari, een pre-incacultuur werden bekeken en toen waren we net op tijd terug in Ayacucho om nog te zoeken naar een beetje fruit voor de 17-uur lange busrit.
In de busterminal ontmoette ik twee argentijnen die samen het einde van hun studie vierden. Na 17 uren busrit hebben ze mij geadopteerd als hun jongere zusje, hartstikke leuk want het enige wat ik nog extra aan 'hermanas' leuk zou vinden is een oudere broer.
Cusco was als een warm bad, salsa dansen, mensen van school nog even zien, de kleine straatjes van San Blas om in te verdwalen en het gevoel ergens de weg te weten. In mama africa zag ik nog drie jongens die in Paracas in hetzelfde hostel zaten en ging nog een avondje naar een lokale band luisteren die in Quechua en Spaans zongen. In het Nederlands zul je er waarschijnlijk niet in slagen een cool lied te maken over het kappen van bomen maar in het half Quechua, half Spaans gaat dat perfect en kun je losgaan op dit soort songs.
Bijna stond ik een dag te vroeg op de airport... Totaal in de war met de datum en dag waardoor ik wél kon genieten van een extra dagje ;)
Met een brok in mijn keel afscheid genomen van Peru en nu weer op Nederlandse bodem. Heerlijk om iedereen weer te zien en te ontdekken wat ik eigenlijk allemaal heb gemist en wat er is veranderd. In vijf dagen zo veel bij te praten, mensen te zien en in te pakken want dan begint het volgende avontuur alweer ;) IJsland; ik kan bijna niet wachten.
