as long as you put your nose first...

Heerlijk geslapen maar toch wat kort omdat iets in mij het nodig vond om om 7:15 wakker te worden. In Nederland lukt dit al lang niet meer... Maar goed, ik had tenminste wat aan mijn dag :)

Wie wat bewaard die heeft wat, helemaal waar want ik had een ontbijt van vliegtuigkoekjes :)
Toen met meer coke thee, koukleumend op de bank en begonnen met Spaans leren uit mijn boekje. Het is in mijn prachtige huisje niet super warm en de verwarming bestaat eenvoudigweg niet.
Na twee uur kon ik Paul een berichtje sturen in het Spaans waarin stond dat ik Spaans had geleerd en naar de markt ging. #apetrots, want zelfs zijn antwoorden kon ik zonder googletranslate begrijpen.
De markt met Peruaanse stoffen is echt prachtig! Allemaal kleine winkeltjes in een grote hal. In deze kleine winkeltjes kun je dan stoffen, truien, panfluiten en omslagdoeken bewonderen of een super oud mannetje dat (ik meen het serieus) zijn neushaar aan het epileren is. Waarom zou je je er ook voor schamen?

Buiten bleek het trouwens veel warmer dan binnen te zijn. Echt weer om zonder jas te lopen dus kon ik weer even opwarmen toen ik ingepakt in trui, jas en sjaal de straat op ging. Ik voel me hier ontzetten blank en ja, zelfs lang. Lange mannen zijn hier even groot als ik en het is, volgens Paul, echt heel bijzonder dat een meisje schoenmaat 39 heeft. Maat 35 is hier heel normaal.
Toen ik eindelijk een pinautomaat had gevonden kon ik een aantal inkopen doen :) Pasta, avocado's, paprika's (later bleken het natuurlijk pepers te zijn) en eieren. Dat alles voor het heftige bedrag van 4 sol (1 euro is ongeveer S 3,40).

Om 13:00 had ik met Paul afgesproken voor de lunch, die genoten we in Cu Si Cu Sa. Een typisch tentje waar je vooraf automatisch een dikke soep krijgt met groenten en aardappel en kip. Ik negeer maar even het feit dat ik vegetariër ben want ik heb zelf gezegd dat ik me wil onderdompelen in de cultuur.
Nadat ik al helemaal vol zat van de soep moesten we bestellen. Binnen een paar seconde verscheen er een enorm bord met rijst, gebakken aardappeltjes, gestoofde groenten en vlees. Ik heb m'n best gedaan maar ik kwam echt niet over de helft.
Ik durf er bijna niet bij te zeggen dat Paul de kleine versie had besteld.... We bleven nog lang een soort zoete thee zitten drinken en vertrokken toen naar huis.
Ook deze lunch kostte het legendarische bedrag van S 6.

Thuis hebben Paul en ik eindeloos liedjes aan elkaar laten horen op youtube. We hebben een deal: ik leer per week een Spaans lied en dan leert hij een Frans lied dat we elkaar opgeven. Deze week is het HERO van Enrique Iglesias en voor Paul Aisha. Ook heb ik duizenden filmpjes van allemaal soorten dansen voorbij zien komen en er zelf twee geleerd in de huiskamer: Saya een dans van de Inca's en nog één waarvan ik de naam niet heb onthouden.
Wisten jullie trouwens dat er een bandje bestaat dat 'La oreja de van Gogh' heet? (het oor van van Gogh) Het liedje La Playa vond ik erg leuk.

Toen de stad in, het regende een beetje maar dat stoorde niet. Cuzco is zo prachtig! Vooral het grote plein is adembenemend, romantisch mooi!
We hebben een tijdje op het plein gezeten om de sfeer te ervaren, een beetje spiritualiteit kan nooit kwaad. Daarna nog meer pleinen gezien en een hele bijzondere steen. Deze grote steen zit namelijk in een muur en is zo groot dat hij wordt omsloten door 12 andere stenen. Natuurlijk ben ik met dit wereldwonder op de foto geweest, een herinnering om nooit te vergeten :) Paul zal me zijn andere favoriete steen nog laten zien dus ik ben benieuwd...

Daarna in de auto naar huis en dan belanden we gelijk bij de titel van dit dag-verslag: de rijstijl van de bewoners hier is op z'n zachtst gezegd niet zo sociaal.
Ik vroeg Paul of er geen regels zijn, die zijn er dus alleen in theorie en als je hier wilt invoegen dan moet je dat gewoon doen. As long as you put your nose first it's fine. De anderen moeten dan wel voorrang verlenen om een botsing te voorkomen.

Mijn avondeten zag er een beetje anders uit dan gepland omdat de paprika's hete pepers bleken te zijn. Was toch blij dat ik, voordat ik het hele ding in stukjes in de pan kieperde, bedacht een klein beetje te proeven; heel heet dus. Het werd pasta met ei en avocado. Geen slechte combi vond ik en ik tegen Paul maar gedaan alsof t heel normaal was.

Genietend van een stroopwafel sloten we ons diner af met thee en koffie. Nu zit ik lekker op de bank en ik ga zo slapen terwijl Paul naar een dansclubje is voor alleen maar mannen.

Buenas noches amigos :)