Waarom maar één achternaam?!

Vanochtend nog vroeger wakker geworden en na een redelijk warme douche (er is vooruitgang) nog even Spaanse woordjes geleerd.
Toen de stad in om boodschappen te doen bij de supermarkt die ik inmiddels gevonden had en om een beetje rond te kijken.
Ik ben heerlijk in het zonnetje op een bankje gaan zitten en heb mensen gekeken en getekend. Het gezicht van de mensen hier is veel platter dus je moet goed kijken maar niet te opvallend want ik weet niet of ze het hier kunnen waarderen.
Op het vliegveld was er wel iemand die het leuk vond maar ja, dat was een Braziliaan.
Toen ik naar een ander bankje verhuisde kwam er een oud mannetje naast me zitten. Lionidas, of iets in die richting bleef maar kijken wat ik aan het tekenen was en toen hij daar klaar mee was moest ik hem een soort boks geven en liep hij weer verder. We hebben een gesprek in het Spaans gevoerd dus ook hierin boek ik vooruitgang.
Wat ik bijzonder vond, maar wat hier de normaalste zaak van de wereld lijkt te zijn, is de kinderen die met een lammetje op straat zitten. Dat lammetje loopt natuurlijk weg maar in plaats van een halsband slepen ze het de hele tijd weer terug aan één poot. Een beetje zielig ziet het er wel uit :(
De supermarkt is hier echt grappig, als je meel of quinoa of linzen nodig hebt pak je gewoon een plastic zakje en schep je het daarin. Alsof je snoepjes gaat kopen bij de Etos :)

Om 16:00 kwam Paul me halen voor het voetbal. Dat wil zeggen dat hij al eerder had aangegeven dat ik alleen mocht kijken want voetbal is een mannending.
Wat echter wel schattig was, was dat hij een beetje verlegen aangaf dat er een speler te weinig was dus dat ik misschien wel mee kon spelen als ik wilde.
We haalden nog twee jongens/mannen op en kwamen toen bij het veldje waar al een aantal bezig waren. Junior en Theo spreken allebei geen woord Engels dus dat was een uitdaging. Met Junior vond ik na een tijdje een manier van praten, als ik het niet verstond schreef hij het op de grond waardoor ik een beter idee kreeg van het woord. Ik denk dat we een aardig gesprek hebben gehad al weet ik niet of we het altijd over hetzelfde hadden :)
Ik deed mee met overspelen maar na de eerste drie keer was ik al compleet buiten adem. De hoogte speelt dus af en toe wel een rol, al heb ik nog geen hoofdpijn of verschrikkelijke hartkloppingen gehad. Toen begon het 'Echte voetbal' en kwamen er andere mannen bij van wie ik gewoon niet mocht meedoen. Kijken dan maar en dat was ook prima.
Tijdens het spelen begon het verschrikkelijk hard te regenen. Zo hard dat ik de muziek die ik had opgezet niet meer kon horen terwijl ik mijn mobiel naast m'n oor hield. Gelukkig was het voetbalveldje overdekt.
Ik weet niet wie er gewonnen heeft, wel dat iedereen nat was van het zweet en dat ik het liefst een beetje afstand hield.
De straat was letterlijk veranderd in een rivier maar dat maakte weinig verschil voor de bestuurders. Er bestaan hier geen rijstroken dus zo kan het zijn dat een derde bestuurder bedenkt dat er best drie naast elkaar kunnen. Ook op de rotondes of afslagen is het bijzonder om te zien hoe iedereen gewoon invoegt of afslaat terwijl er eigenlijk geen ruimte voor is.
In de auto kwam weer ter sprake waar ik het al met Junior over had gehad. 'Hebben wij echt maar één achternaam?' en 'Waarom?' Het lijkt mij vrij duidelijk: één achternaam is een stuk makkelijker maar goed, de verbazing was groot.

Morgen een stadswandeling met de taalschool en dan begint het echte werk :P
Ik ga nog even meezingen met Enrique Iglesias en dan heerlijk slapen.
Hasta Luego y Adios