MachuPicchu natuurlijk!!

Ojee, ik zie dat er een heel belangrijk verhaal in deze blog mist; één van de hoogtepunten van Peru is toch wel MachuPicchu!

Terwijl we nog lekker sliepen werd er om half 8 op de deur van de kamer van mijn reisgenoten gebonsd. We vertrokken 2 uur eerder dan de TravelAgency ons had verteld dus dat was stressen. Ik kwam net onder de douche vandaan toen ik een berichtje kreeg dat ik nog 10 min had om naar de bus te komen omdat deze anders zonder mij zou vertrekken.
Spullen in een tas gegooid, naar buiten gerend en gelukkig was er meteen een taxi. In de bus kwam ik erachter dat ik alles bij me had (zelfs mn ebook) maar niet mn paspoort. Gelukkig was een IDkaart ook prima en konden we vertrekken.
Het werd een hobbelige rit over zandwegen met indrukwekkende kronkels en ravijnen.
Voor lunch stopten we in een afgelegen dorpje midden in de jungle. Natuurlijk bestond de keuze van de inbegrepen lunch uit pasta of milaneza (schnitzel). Daarna weer verder en omdat de weg erg slecht was dachten we dat we er nu wel bijna moesten zijn. Niemand zou met een minnivan die zich gedraagt als jeep met 4wheeldrive rivieren over gaan steken en bergpassen doorkruizen. In Peru doen ze dat blijkbaar wel en het duurde nog 4 uur voordat we bij Hydra Electrica waren. Vanaf daar konden we de trein nemen of lopen naar Aguacaliente. Lopen dus! Het was een tocht die langs de treinrails liep of soms erover. Je moest echter wel in de gaten houden wanneer de trein er aankwam en dan snel aan de kant.
Zoals het in een echte jungle hoort was het ontzettend vochtig, regenachtig maar super mooi! Enorme planten, bananen, lianen en een bulderende rivier naast ons. Na 4 uur kwamen we dan eindelijk (helemaal verzopen) aan in Aguacaliente waar we even moesten wachten. Na een paar minuten werden we naar ons hostel gebracht. Vreemd was dat Johanna en ik in een ander hostel zaten dan Chris en Michael. Het eten was wel samen, verrassend genoeg weer pasta maar dankzij twee zeurende, vegetarische Amerikanen mocht ik ook een omelet met groente :)
Vroeg slapen en de volgende dag om 4:00 op, aangekleed en lopen maar!
Om 4:45 kwamen we aan bij de brug naar de trappen van de MachuPicchu, weer even wachten maar toen konden we aan de steile klim van 1,5 km trappen beginnen. Eerst met een zaklamp in het stikkedonker maar langzaamaan werd het licht en konden we om ons heen kijken.
In ieder geval kan ik zeggen dat het uitzicht breathtaking was en dat het absoluut niet aan de hoogte en honderden traptreden lag....
Na 65 min bereikten we de top en konden we MachuPicchu bewonderen. Dat dachten we dan, maar nee. Er was ontzettend veel mist en we zagen maar weinig. De rondleiding was zeker de moeite waard en gelukkig hadden we daarna wel vijf heldere minuten om foto's te maken.
Als je MachuPicchu wil bezoeken mag je wel opschieten, er gaan plannen rond het te sluiten omdat een hoop (meestal met selfiesticks gewapende) toeristen zich niet normaal kunnen gedragen en er een hoop beschadigd raakt.
Om 11:00 zat onze tijd erop en moesten we terug, dit was zo mogelijk nog zwaarder omdat de trappen inmiddels glad waren van de regen. Ik was blij toen we beneden waren!
Lekker eten en toen met de trein terug en vanaf daar weer met onze vertrouwde nepjeep. Om 22:00 waren we thuis en dat was te laat om nog naar Sacred Valley te gaan. Lekker in mijn eigen bed met droge kleding was ook niet verkeerd!