vertrouwd

Ik ben hier alweer best een tijdje.  14 dagen om precies te zijn en het bevalt goed. Aan de ene kant is het alsof ik hier al een half jaar ben. Het voelt vertrouwd hier rond te lopen, te koken, Spaanse les te volgen, dingen te bezoeken, even niets te doen of uit te gaan tot diep in de nacht. Ik kan me niet voorstellen hoe het is om nu in Nederland te zijn, niet alles dicht in de buurt te hebben en de taal vloeiend te beheersen die er wordt gesproken. Maar ook bepaalde handelingen zijn inmiddels heel normaal; het afvegen van je bestek met een servet als je ergens eet, toeterende auto’s overal, de kou in de nacht en avonden en soms zelfs de dalen en hellingen die je hier altijd moet beklimmen als je ergens heen wil.

Vandaag hebben we iets heel cools geboekt! Of eigenlijk twee dingen…

Drie anderen vroegen of ik mee wilde naar Bolivia en dat ga ik doen! 7 februari gaan we voor een week naar Bolivia met Johanna (Canada), Michael (Duitsland) en Chris (Zweden). Vandaag hebben we de bus geboekt die ons ’s nachts naar de grens zal brengen en zo kunnen we overdag al van Boliva genieten als we de grens over zijn gestoken.

Ook hebben we voor de 31e januari en 1e februari een Machupichu trip geboekt. We gaan naar een dorpje in de buurt, de zoutwaterbaden bezoeken en de volgende dag lopen we voor zonsopgang naar Machupichu om daar alles te bekijken.

Verder is me nog iets heel leuks aangeboden door de school; als er genoeg mensen zijn kunnen we een week naar Sacred Valley en daar Spaanse lessen volgen. Er is daar ook een school en als we met z’n zessen zijn kunnen we daar heen en stuurt de school twee leraren. De lessen heb ik in feite al betaald dus dan alleen huisvesting voor een week. Er is al één iemand anders die wil dus zijn we druk bezig anderen over te halen… Ik hoop dat het gaat lukken want het is daar heel anders dan hier in de bergen. Ook zijn de zoutmijnen zijn daar en die wil ik heel graag zien!

Terwijl ik dit allemaal schrijf is er in het huis onder me een groot feest gaande. Harde, vrolijke muziek en zingende en stampende mensen. Ik ben benieuwd hoe laat het klaar is want het is vandaag voor het eerst dat ik voor twaalven thuis ben en van plan ben vroeg te gaan slapen.

Mijn kleding is weer gewassen, ik had het bij de school gebracht en nu is het weer schoon. Heerlijk om weer sokken van hetzelfde paar aan te kunnen trekken! (Ja zelfs met 8 paar weet ik de sokken in zielige enkeltjes te veranderen.)

Morgen gaan we met Spaanse les naar de markt om te oefenen in het ‘dit’, ‘dat’, ‘deze’ en ‘die’. Tot zo ver lijkt dat makkelijk maar de Spanjaarden zijn zo leuk er nog een term bij te bedenken voor iets dat nog verder is dan onze ‘dat’ en ‘die’. We zullen het wel zien!

Ondertussen is het wifi er in in mijn huis mee op gehouden, ik hoop dat het snel weer gaat werken want het was wel fijn om Boer zoekt vrouw terug te kunnen kijken op een rustig avondje als dit.

Mijn huis is nu verlaten, ik geloof dat ik weer de enige ben die hier slaapt nu de Denemarker en Amerikanen weer vertrokken zijn. Ook de Nederlander heeft iets anders gezocht, misschien maar beter ook. Hij vond het allemaal te primitief en iets meer luxe mocht wel; al was hij echt geen zeurpiet hoor en wilde hij graag bij de locals. Die locals hebben het hier nou eenmaal niet zo super rijk maar dat leek hij niet helemaal te begrijpen.

Er is al zoveel gebeurd en er gaat nog zo veel komen. Het is bijna niet te bevatten en iedere dag ben ik ontzettend gelukkig. Gelukkig omdat ik lekker in de zon zit, iets in het Spaans kan verwoorden of omdat we de slappe lach hebben om verschrikkelijk flauwe grappen.

Na een heerlijke lasagne, smoothies, ijs, rijst en yoghurt met cornflakes ga ik lekker slapen J
Liefs vanuit de hoge bergen en buenas noches